Prawo międzynarodowe
Niemieckie akty prawne

Strona Stowarzyszenia

STRONA GŁÓWNA  > wstęp <

 

 

USTAWA O TOWAROWYM TRANSPORCIE SAMOCHODOWYM
Niniejsza ustawa jest zgodna z artykułem 1 Ustawy
o reformie prawa w towarowym transporcie samochodowym

z dnia 22 czerwca 1998 roku.

(Fed.Dz.Ust. I nr 38 z 26.06.1998, str. 1485)

 

Rozdział 1. Przepisy ogólne [ §§ 1 - 2]

 

§ 1 
Wyjaśnienie pojęć

(1) Jako towarowy transport samochodowy rozumiany jest prowadzony w ramach działalność gospodarczej lub odpłatny przewóz towarów przy wykorzystaniu pojazdów samochodowych, które wraz z przyczepą posiadają dopuszczalny ciężar całkowity przekraczający 3,5 tony.

(2) Jako transport zakładowy rozumiany jest towarowy transport samochodowy dla celów własnych przedsiębiorstwa, jeśli spełnione są następujące warunki:

  1. Przewożone towary muszą stanowić własność przedsiębiorstwa lub musiały zostać przez nie sprzedane, nabyte, wynajęte, odnajęte, wyprodukowane, wytworzone, uzyskane, przetworzone lub naprawione.
  2. Przewóz musi służyć dostawie towarów do przedsiębiorstwa, ich wysyłce z przedsiębiorstwa, ich przemieszczane w ramach przedsiębiorstwa lub – do użytku własnego – poza przedsiębiorstwo.
  3. Używane do przewozu pojazdy samochodowe muszą być prowadzone przez personel własny przedsiębiorstwa. W przypadku choroby pracownika przedsiębiorstwu zezwala się na wykorzystanie innych osób przez okres do czterech tygodni.
  4. Przewóz może stanowić jedynie działalność pomocniczą w ramach ogólnej działalności przedsiębiorstwa.

(3) Postanowienia dotyczące transportu zakładowego odnoszą się również do transportu towarów przez agentów handlowych, maklerów handlowych i komisantów, o ile

  1. ich działalność gospodarcza związana jest z tymi towarami,
  2. spełnione są wymogi ust. 2 nr 2 do 4 oraz
  3. używany jest pojazd, którego ładowność. wraz z ładownością przyczepy nie może przekraczać 4 ton.

(4) Towarowy transport samochodowy nie stanowiący transportu zakładowego w rozumieniu ust. 2 i 3, jest towarowym transportem samochodowym prowadzonym w celach zarobkowych.

 

§ 2 
Wyjątki

(1) Przepisy niniejszej ustawy nie mają zastosowania w odniesieniu do

  1. okazjonalnego, nie prowadzonego w celach zarobkowych przewozu towarów przez stowarzyszenia na rzecz swoich członków lub dla celów użyteczności publicznej,
  2. przewozu towarów przez wspólnoty, instytucje i fundacje prawa publicznego w ramach wykonywanych przez nie zadań publicznych,
  3. transportu pojazdów uszkodzonych lub wymagających naprawy ze względu na bezpieczeństwo ruchu lub w celu ich sprawdzenia,
  4. przewozu towarów w trakcie wykonywania zadań przez służby komunikacyjne, dozwolonych przez Ustawę o transporcie osób w brzmieniu opublikowania ustawy z dnia 8 sierpnia 1990 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 1690) w każdorazowo obowiązującym brzemieniu,
  5. przewozu lekarstw, urządzeń medycznych i wyposażenia medycznego oraz innych towarów przeznaczonych do udzielania pomocy w nie cierpiących zwłoki nagłych przypadkach,
  6. przewozu mleka i produktów mlecznych na rzecz innych podmiotów pomiędzy zakładami produkcji rolnej, punktami zbiorczymi mleka i mleczarniami przez przedsiębiorców działających w dziedzinie produkcji rolnej w rozumieniu Ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym rolników z dnia 29 lipca 1994 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 1980) w każdorazowo obowiązującym brzmieniu.
  7. zwyczajowo przyjętego w gospodarstwach rolnych i gospodarstw leśnych transportu towarów pierwszej potrzeby lub produktów gospodarki rolnej i leśnej
  1. dla celów własnych,
  2. dla innych gospodarstw tego rodzaju,

aa) w ramach pomocy sąsiedzkiej lub

bb) w ramach wspólnego parku maszynowego lub porównywalnego stowarzyszenia gospodarczego, o ile transport odbywa się w promieniu 75 kilometrów w linii prostej od miejsca stacjonowania pojazdu, w rozumieniu § 23 ust. 1 zdanie 1 Ustawy o dopuszczeniu osób i pojazdów do ruchu drogowego, przy pomocy ciągników lub pojazdów specjalnych, które zgodnie z § 3 nr 7 Ustawy o podatku drogowym w brzmieniu opublikowania ustawy z dnia 24. maja 1994 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 1102), znowelizowanego ostatnio przez art. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1997 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 805), zwolnione są od obowiązku opłacania podatku drogowego.

  1. dokonywanie przewozu urządzeń zakładowych dla celów własnych w ramach prowadzenia działalności zarobkowej.

(2) Postanowienia § 14 pozostają nienaruszone.

 

 

Rozdział 2. Towarowy transport samochodowy w celach zarobkowych [ §§ 3 - 8]

 

§ 3 
Obowiązek uzyskania zezwolenia

(1) Świadczenie usług w zakresie towarowego transportu samochodowego wymaga uzyskania zezwolenia.

(2) Zezwolenie udzielane jest przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo posiada siedzibę na terenie kraju, na okres pięciu lat, jeśli

  1. przedsiębiorca oraz osoba ustanowiona do kierowania działalnością w zakresie towarowego transportu samochodowego są osobami godnymi zaufania,
  2. zapewniona jest zdolność finansowa przedsiębiorstwa oraz
  3. przedsiębiorca lub osoba ustanowiona do kierowania działalnością w zakresie towarowego transportu samochodowego posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe.

Zezwolenie, którego okres ważności minął, zostaje przedłużone na czas nieokreślony, jeśli przedsiębiorca nadal spełnia warunki dopuszczenia do wykonywania zawodu.

 

(3) Warunki dopuszczenia do wykonywania zawodu zgodnie z ust. 2 z zastrzeżeniem ust. 6 nr 1 są spełnione, jeśli spełnione są następujące wymogi:

  1. Warunek posiadanie zaufania jest spełniony wówczas, jeśli przedsiębiorca oraz osoba ustanowiona do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego transportu samochodowego gwarantują, że przedsiębiorstwo prowadzone będzie zgodnie z przepisami prawa oraz że w wyniku działalności przedsiębiorstwa społeczeństwo nie odniesie szkody i nie będzie narażone na niebezpieczeństwo.
  2. Warunek zdolności finansowej jest spełniony wówczas, jeśli przedsiębiorstwo dysponuje środkami finansowymi niezbędnymi do podjęcia i prawidłowego prowadzenia działalności, szczególnie w dziedzinie zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego.
  3. Warunek posiadania odpowiednich kwalifikacji zawodowych jest spełniony wówczas, jeśli przedsiębiorca lub osoba ustanowiona do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego transportu samochodowego posiada odpowiednią wiedzę fachową do kierowania przedsiębiorstwem.

(3a)

Na wniosek posiadacz zezwolenia otrzymuje oprócz zezwolenia egzemplarze zezwolenia w ilości pozostałych pojazdów będących w jego dyspozycji i stosownie do posiadanej zdolności finansowej wymaganej dla ich utrzymania zgodnie z dyrektywą 96/26/EG Rady z dnia 29 kwietnia 1996 roku o dopuszczeniu do działalności jako przedsiębiorca w dziedzinie samochodowego transportu towarowego i osobowego w komunikacji krajowej i zagranicznej (Dz.Urz. Wsp. Europ. nr L 124 str. 1) w każdorazowo obowiązującym brzmieniu. Kapitał własny i rezerwy, na podstawie których wydano uwierzytelnione odpisy licencji obowiązującej we Wspólnocie zgodnie z zarządzeniem (EWG) nr 881/92 Rady z dnia 26 marca 1992 roku o dopuszczeniu do działalności na rynku towarowych przewozów samochodowych w ramach Wspólnoty w celu świadczenia przewozów z kraju członkowskiego lub do kraju członkowskiego lub tranzytem przez jeden lub kilka krajów członkowskich (Dz.Urz. Wsp.Europ. nr L 95 str. 1) w każdorazowo obowiązującym brzmieniu, nie można ponownie zaliczyć w postępowaniu o udzielanie zezwolenia i wydanie egzemplarzy zezwolenia.

(4) Zezwolenie może zostać udzielone na okres ograniczony, na określonych warunkach, z określonymi zaleceniami lub z ograniczeniem w zakresie ruchu drogowego.

(5) Jeśli w momencie udzielania zezwolenia nie był spełniony jeden z wymogów zgodnie z ust. 2, lub jeśli w okresie późniejszym warunek spełnienia wymogu nie będzie dotrzymany, wówczas zezwolenie może zostać odebrane lub cofnięte. W pozostałych przypadkach postanowienia §§ 48, 49 i 50 Kodeksu Postępowania Administracyjnego pozostają nienaruszone. Urzędy finansowe mają prawo do powiadomienia urzędu wydającego zezwolenie o fakcie, że przedsiębiorca ponownie nie wypełnił zobowiązań wynikających z ustawy podatkowej lub że złożył zaręczenie z mocą przysięgi zgodnie z § 284 Podstawowej ustawy podatkowej.

(5a)

Odpowiednio wcześnie przed podjęciem decyzji o udzieleniu, odebraniu lub odwołaniu zezwolenia i egzemplarzy zezwolenia urząd udzielający zezwolenia stwarza możliwość zajęcia stanowiska przez Federalny Urząd do spraw Transportu Towarowego, zainteresowane stowarzyszenia branży transportowej, branżowy związek zawodowy oraz właściwą dla sprawy Izbę Przemysłowo-Handlową.

(6) Federalne Ministerstwo Transportu upoważnione jest do wydawania, za zgodą Bundesratu, rozporządzeń z mocą ustawy, zawierających przepisy, które

  1. w celu zapewnienia wysokiego poziomu świadczonych usług określają bliżej warunki odnośnie wymogów dla dopuszczenia do wykonywania zawodu oraz
  2. zawierają regulacje co do
  1. procedury udzielania, odbierania i odwoływania zezwolenia oraz wydawania i zatrzymywania egzemplarzy zezwolenia łącznie z dokonywaniem przesłuchań,
  2. formy i treści, szczególnie okresu ważności zezwolenia i egzemplarzy zezwolenia,
  3. procedury w przypadku wystąpienia istotnych zmian po udzieleniu zezwolenia i wydaniu egzemplarzy zezwolenia,
  1. wymogów dla wydania dodatkowych egzemplarzy zezwolenia zgodnie z dyspozycją dyrektywy 96/26/EG Rady z dnia 29 kwietnia 1996 roku w każdorazowo obowiązującym brzmieniu oraz
  2. wymogów dla odebrania i odwołania decyzji o wydaniu egzemplarzy zezwolenia odpowiednio do postanowień art. 8 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 881/92 Rady z dnia 26 marca 1992 roku w każdorazowo obowiązującym brzmieniu.

(7) Rząd kraju związkowego lub wyznaczony przez niego urząd określa instytucję upoważnioną do wydawania zezwoleń. Właściwym miejscowo jest urząd udzielający zezwoleń, obejmujący swoim działaniem teren, na którym wnioskodawca ma swoją siedzibę.

 

§ 4 
Informowanie stowarzyszenia zawodowego

Urząd wydający zezwolenia ma obowiązek poinformować niezwłocznie właściwe stowarzyszenie zawodowe o wydaniu zezwolenia. Odnoszący się do przedsiębiorcy obowiązek zgłoszenia zgodnie z § 192 Siódmej Księgi ustawodawstwa socjalnego pozostaje nienaruszony.

 

§ 5 
Obowiązek uzyskania zezwolenia i licencja na kraje Wspólnoty Europejskiej

Licencja na kraje Wspólnoty Europejskiej zgodnie z art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 881/92 Rady z dnia 26 marca 1992 w każdorazowo obowiązującym brzmieniu traktowana jest jako zezwolenie zgodnie z § 3, chyba że chodzi o transport z obszaru kraju do państwa, które nie jest członkiem Unii Europejskiej ani innym państwem sygnatariuszem umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

 

§ 6 
Trans graniczny towarowy transport samochodowy realizowany przez przedsiębiorców zamiejscowych

Przedsiębiorca, którego przedsiębiorstwo ma siedzibę poza obszarem kraju, zwolniony jest z obowiązku uzyskania zezwolenia zgodnie z § 3 na świadczenie usług w zakresie trans granicznego towarowego transportu samochodowego w celach zarobkowych, jeśli jest w posiadaniu obowiązującego ważnego uprawnienia. Uprawnieniem jest

  1. licencja na kraje Wspólnoty Europejskiej
  2. zezwolenie na podstawie rezolucji Rady Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu (CEMT) z dnia 14 czerwca 1973 roku (Fed.Dz.Ust. 1974 II str. 298) zgodnie z dyspozycją rozporządzenia o trans granicznym towarowym transporcie samochodowym na podstawie zezwolenia CEMT z dnia 17 lipca 1974 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 1521) w każdorazowo obowiązującym brzmieniu.
  3. zezwolenie na przeprowadzkę na podstawie zezwolenia CEMT lub adnotacja UB MEDIA:

 § 6 zdanie 2 nr 3 wejdzie w życie z chwilą, gdy zaistnieją odpowiednie przesłanki prawne. Federalne Ministerstwo Transportu w Federalnym Dzienniku Ustaw poda do wiadomości dzień, w którym wejdą w życie wymienione przesłanki.

  1.  zezwolenie kraju trzeciego. Adnotacja UB MEDIA:

 § 6 zdanie 2 nr 4 wejdzie w życie z chwilą, gdy zaistnieją odpowiednie przesłanki prawne. Federalne Ministerstwo Transportu w Federalnym Dzienniku Ustaw poda do wiadomości dzień, w którym wejdą w życie wymienione przesłanki.

 

§ 7 
Obowiązek posiadania przy sobie dokumentów i ich okazywania w towarowym transporcie samochodowym świadczonym w celach zarobkowych

(1) O ile podczas jazdy w trakcie świadczenia w celach zarobkowych usług w dziedzinie towarowego transportu samochodowego wymagane jest dla używanego w tym celu pojazdu posiadanie uprawnienia (zezwolenia, licencji na kraje Wspólnoty Europejskiej, zezwolenia CEMT, zezwolenia CEMT na przeprowadzkę lub zezwolenia wydanego przez inne państwo) oraz certyfikatu na okoliczność spełnienia określonych wymogów technicznych, wymogów w zakresie bezpieczeństwa i ochrony środowiska, a przejazd odbywa się na terytorium kraju, wówczas przedsiębiorca musi zadbać o to, aby podczas całego przejazdu dostępne były uprawnienia wymagane dla danego przypadku i certyfikaty odnoszące się do pojazdu.

(2) Personel obsługi transportu zobowiązany jest do posiadania przy sobie przez cały okres przejazdu wymaganych uprawnień oraz certyfikatów odnoszących się do pojazdu zgodnie z ust. 1 i do okazywania ich na żądanie osobom upoważnionym do przeprowadzania kontroli.

(3) Przedsiębiorca ma obowiązek zapewnić, aby podczas świadczenia towarowego przewozu samochodowego w celach zarobkowych dostępny był list przewozowy lub inny dokument, w którym wymieniony jest przewożony towar, miejsce załadunku i wyładunku oraz zleceniodawca przewozu. Personel obsługi transportu zobowiązany jest podczas transportu do posiadania przy sobie listu przewozowego lub innego dokumentu zgodnie ze zdaniem 1 i okazywania go na żądanie lub udostępniania w inny stosowny sposób osobom uprawnionym do dokonywania kontroli.

 

§ 7a 
Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej z tytułu uszkodzenia towaru

(1) Przedsiębiorca ma obowiązek zawarcia ubezpieczenia z tytułu wszelkich szkód, za które ponosi on odpowiedzialność podczas transportu, gdy miejsce załadunku i wyładunku położone jest na terenie kraju, zgodnie z postanowieniami Rozdziału Czwartego Kodeksu Handlowego w związku z umową przewozu. Ma on obowiązek zapewnić, aby podczas przewozu dostępny był aktualny dowód zawarcia ubezpieczenia.

(2) Personel obsługi transportu zobowiązany jest podczas transportu do posiadania przy sobie dowodu zawarcia ubezpieczenia zgodnie z ust. 1 zdanie 2 i na żądanie okazywania go osobom uprawnionym do dokonywania kontroli.

(3) Ubezpieczyciel informuje Federalny Urząd Transportu Towarowego o zawarciu i wygaśnięciu umowy ubezpieczenia.

 

§ 8 
Tymczasowe kontynuowanie działalności w dziedzinie towarowych przewozów samochodowych

(1) Po zgonie przedsiębiorcy spadkobierca może prowadzić tymczasowo działalność w dziedzinie towarowych przewozów samochodowych. Powyższe dotyczy również wykonawcy testamentu, kuratora spadku lub zarządcy spadku w trakcie wykonywania testamentu, kurateli spadku lub zarządzania spadkiem.

(2) Upoważnienie zgodnie z ust. 1 wygasa, jeśli spadkobierca w ciągu trzech miesięcy po upływie terminu przewidzianego na odrzucenie spadku lub jedna z osób wymienionych w ust. 1 zdanie 2 w ciągu trzech miesięcy po objęciu swego urzędu lub powołana na urząd nie zgłosi wniosku o udzielenie zezwolenia. Upływ terminu, który nabrał mocy obowiązującej w stosunku do osoby spadkobiercy, obowiązuje również w stosunku do administratora spadku. Na wniosek termin ten może zostać jednorazowo przedłużony o trzy miesiące.

(3) W przypadku utraty przez przedsiębiorcę bądź osobę ustanowioną do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego transportu samochodowego zdolności do wykonywania działalności zarobkowej lub zdolności do czynności prawnych osoba trzecia, w stosunku do której nie stwierdzono jeszcze spełniania wymogów zgodnie z § 3 ust. 2 nr 1 i 3, ma prawo do kontynuowania działalności w zakresie towarowego transportu samochodowego przez okres do sześciu miesięcy od momentu stwierdzenia niezdolności do wykonywania działalności zarobkowej lub niezdolności do czynności prawnych. Na wniosek termin ten może zostać jednorazowo przedłużony o trzy miesiące.

 

 

Rozdział 3. Transport zakładowy [ § 9]

 

§ 9 
Zwolnienie z obowiązku posiadania zezwolenia i z obowiązku przynależności do kręgu ubezpieczonych ustawowo

Transport zakładowy jest zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia. Nie istnieje obowiązek zawierania ubezpieczenia.

 

Rozdział 4. Federalny Urząd Transportu Towarowego [§§ 10 - 17]

 

§ 10 
Organizacja

(1) Federalny Urząd Transportu Towarowego (Urząd Federalny) jest samodzielną instytucją szczebla centralnego usytuowaną w zakresie właściwości Federalnego Ministerstwa Transportu. Urząd Federalny kierowany jest przez prezesa.

(2) Struktura organizacyjna Urzędu Federalnego ustalana jest przez Federalne Ministerstwo Transportu.

 

§ 11 
Zadania

(1) Urząd Federalny realizuje zadania administracyjne szczebla federalnego w dziedzinie komunikacji, przekazane mu przez niniejszą ustawę, przez inne ustawy lub na podstawie tych ustaw.

(2) Urząd Federalny czuwa nad tym, aby

  1. krajowe i zagraniczne przedsiębiorstwa działające w dziedzinie towarowego transportu samochodowego w celach zarobkowych oraz wszystkie inne strony biorące udział w umowie przewozu wypełniały obowiązki, nałożone na nie przez niniejszą ustawę oraz przepisy prawne wydane na jej podstawie,
  2. przestrzegane były przepisy dotyczące transportu zakładowego,
  3. przestrzegane były przepisy prawne dotyczące
  1. zatrudnienia i wykonywania czynności przez pracowników prowadzących pojazdy mechaniczne,
  2. dopuszczalnych gabarytów oraz dopuszczalnego obciążenia na oś i ciężaru całkowitego pojazdów mechanicznych i przyczep,
  3. kontenerów stosowanych w międzynarodowym towarowym transporcie samochodowym zgodnie z artykułem VI ust. I Międzynarodowego Porozumienia o bezpiecznych kontenerach (CSC) w brzmieniu opublikowania ustawy z dnia 2 sierpnia 1985 roku (Fed.Dz.Ust. II str. 1009) w brzmieniu każdorazowo wprowadzonym przez rozporządzenie z mocą ustawy zgodnie z artykułem 2 ustawy wymagającej zgody Bundesratu,
  4. opłat należnych za posiadanie lub używanie pojazdów mechanicznych dla celów towarowego transportu drogowego oraz za użytkowanie dróg,
  5. podatku obrotowego należnego za transport towarów w komunikacji krajowej realizowany przez przedsiębiorstwa zagraniczne lub z wykorzystaniem pojazdów mechanicznych nie zarejestrowanych w kraju,
  6. transportu towarów niebezpiecznych po drogach publicznych,
  7. środków transportu zgodnie z dyspozycjami porozumienia o międzynarodowym transporcie łatwo psujących się artykułów spożywczych i o specjalnych środkach transportu, które należy stosować dla tego rodzaju transportu (ATP), z dnia 1 września 1970 roku (Fed.Dz.Ust. 1974 II str. 566) w brzmieniu każdorazowo wprowadzonym przez rozporządzenie z mocą ustawy zgodnie z artykułem 2 ustawy wymagającej zgody Bundesratu,
  8. cech, oznakowania i użytkowania środków transportu i pojemników transportowych do transportu artykułów spożywczych i wyrobów podlegających prawu o produkcji wina,
  9. posiadania przy sobie egzemplarza zezwolenia na transport broni zgodnie z ustawą o kontroli obrotu bronią w brzmieniu opublikowania ustawy z dnia 22 listopada 1990 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 2560) w każdorazowo obowiązującym brzmieniu,
  10. transportu odpadów przy pomocy pojazdów do transportu drogowego towarów oraz
  11. dopuszczalnego poziomu hałasu oraz substancji zanieczyszczających zawartych w spalinach pojazdów mechanicznych przeznaczonych do transportu towarów, o ile kontrola taka może byćm) dokonywana w ramach przedsięwzięć , o których mowa w § 12 ust. 1 i 2.

(3) W przypadkach wymienionych w ust. 2 nr 3 litera „d” i „e” Urząd Federalny bez wezwania ma obowiązek przekazywania właściwym urzędom skarbowym danych niezbędnych dla zapewnienia ściągnięcia podatku.

(4) Ogólne przepisy administracyjne dotyczące zadań wymienionych w ust. 2 nr 3 litera „j” i „k” wydawane są przez Federalne Ministerstwo Transportu oraz przez Federalne Ministerstwo Ochrony Środowiska, Ochrony Przyrody i do spraw Bezpieczeństwa Reaktorów Atomowych.

 

§ 12 
Uprawnienia

(1) O ile jest to niezbędne dla wykonywania zadań wymienionych w § 11 ust. 2 Urząd Federalny może przeprowadzać kontrole w trybie wyrywkowym, w szczególności na drogach publicznych, na parkingach i na stacjach paliw,. W tym celu osoby upoważnione przez Urząd Federalny mogą zatrzymywać pojazdy mechaniczne przeznaczone do transportu towarowego. Pracownicy obsługi transportu mają obowiązek niezwłocznie, zgodnie z prawdą i sumiennie udzielić osobom upoważnionym przez Urząd Federalny informacji niezbędnych do wykonywania zadań kontrolnych. Pracownicy ci mogą odmówić udzielenia odpowiedzi na te pytania, w przypadku których odpowiedź naraziłaby ich samych lub jednego z członków rodziny wymienionych w § 383 ust. 1 nr 1 do 3 kodeksu postępowania cywilnego na wszczęcie ścigania karnego lub postępowania z ustawy o wykroczeniach.

(2) W celu realizacji kontroli przestrzegania przepisów prawa o zatrudnieniu i czynności wykonywanych przez pracowników obsługi transportu, zatrudnionych na pojazdach mechanicznych, osoby upoważnione przez Urząd Federalny mogą na zlecenie kraju związkowego zatrzymywać również autobusy.

(3) Personel obsługi transportu ma obowiązek stosowania się do znaków i poleceń wydawanych przez osoby upoważnione przez Urząd Federalny, co nie zwalnia ich z obowiązku zachowania szczególnej staranności.

(4) O ile jest to niezbędne dla realizacji zadań wymienionych w § 11 ust. 2 nr 1 i 2 oraz nr 3 litera „d” (przepisy prawne o opłatach za użytkowanie dróg publicznych), osoby upoważnione przez Urząd Federalny posiadają w stosunku do właścicieli i posiadaczy pojazdów mechanicznych przeznaczonych do transportu towarów oraz w stosunku do wszystkich stron biorących udział w transporcie lub w transakcjach handlowych związanych z transportowanym towarem uprawnienia w zakresie

  1. wchodzenia na teren nieruchomości i do pomieszczeń służbowych podczas normalnych godzin pracy i urzędowania oraz
  2. wglądu w księgi i dokumenty handlowe włącznie z dokumentami dotyczącymi użytkowania pojazdów.

Osoby wymienione w zdaniu 1 mają obowiązek udzielenia zgody na te przedsięwzięcia.

(5) W celu dokonania kontroli zgodnie z § 11 ust. 2 nr 1 i 2 oraz 3 litera „d” (przepisy prawne o opłatach za użytkowanie dróg publicznych) osoby wymienione w ust. 4 i osoby działające na ich rzecz mają w stosunku do osób upoważnionych przez Urząd Federalny obowiązek

  1. udzielania na żądanie wszelkich niezbędnych informacji,
  2. przedstawiania dowodów oraz
  3. oddania do dyspozycji środków pomocniczych i udzielenia pomocy.

Ustęp 1 zdanie 3 i 4 obowiązuje odpowiednio.

(6) Jeśli w wyniku realizacji uprawnień wymienionych w ustępach 1 i 2 Urząd Federalny stwierdza fakty, które pozwalają na przyjęcie założenia, że nastąpiło naruszenie dyspozycji

  1. § 142, 267, 268, 315c lub § 316c kodeksu karnego,
  2. § 21 lub § 22 prawa o ruchu drogowym,
  3. § 24 prawa o ruchu drogowym, które to naruszenia według katalogu grzywien wydanego zgodnie z postanowieniem § 26a prawa o ruchu drogowym karane są z reguły grzywną w wysokości co najmniej 100 marek niemieckich,
  4. § 24a prawa o ruchu drogowym,
  5. § 18 ust. 1 nr 3 litera „a” Ustawy o ochronie zwierząt lub
  6. § 61 ust. 1 nr 5 i ust. 2 nr 10 Ustawy o obrocie surowcami wtórnymi i o odpadach z dnia 27 września 1994 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 2705) w każdorazowo obowiązującym brzmieniu, w przypadku których to naruszeń Urząd Federalny nie jest urzędem administracji w rozumieniu § 36 ust. 1 nr 1 ustawy o wykroczeniach, wówczas tego rodzaju ustalenia przekazuje on do właściwych urzędów. Podczas realizacji kontroli zgodnie z ustępami 4 i 5 to samo dotyczy poważnych naruszeń przepisów prawnych, o których mowa w § 11 ust. 2 nr 3.

 

§ 13 
Zakaz kontynuowania jazdy

Urząd Federalny może wydać zakaz kontynuowania jazdy, jeśli jest to niezbędne dla realizacji zadań przekazanych mu na mocy postanowień § 11 ust. 2 nr 1 lub 3.

 

§ 14 
Monitoring rynku

(1) Urząd Federalny prowadzi obserwację i analizę rozwoju sytuacji na rynku transportu towarowego (monitoring rynku). Monitoring rynku obejmuje towarowy transport kolejowy, drogowy i żeglugi śródlądowej. Monitoring rynku ma na celu odpowiednio wczesne rozpoznanie niekorzystnych tendencji rozwoju rynku. Obowiązek udzielania informacji nie istnieje.

(2) Urząd Federalny informuje Federalne Ministerstwo Transportu o sytuacji na rynku w danej chwili oraz o przewidywanych kierunkach rozwoju.

(3) W celu realizacji zadań wymienionych w ust. 1 i 2 Federalny Urząd Statystyczny oraz Urzędy Statystyczne krajów związkowych mogą przekazywać do Urzędu Federalnego zagregowane dane indywidualne na podstawie prowadzonych przez nie gospodarczych zestawień statystycznych, w szczególności na podstawie statystyki dotyczącej transportu, o ile nie pozwalają one na konkluzję co do określonej osoby lub osoby dającej się określić.

(4) Dane osobowe pozyskane przez Urząd Federalny w trakcie realizacji monitoringu rynku mogą być rejestrowane elektronicznie i wykorzystywane tylko w celach monitoringu rynku. Dane te należy usunąć, skoro tylko nie są już do tych celów potrzebne.

 

§ 15
Ewidencja przedsiębiorstw

(1) Urząd Federalny prowadzi elektroniczny rejestr wszystkich przedsiębiorstw działających w dziedzinie zarobkowego towarowego transportu samochodowego, mających swą siedzibę na terenie kraju, w celu uzyskania możliwości bezpośredniego ustalenia, jakimi uprawnieniami (zezwolenie, licencja na kraje Wspólnoty, zezwolenie CEMT, zezwolenie CEMT na realizację przewozu mienia przesiedlenia) dysponują określeni przedsiębiorcy.

(2) W celu realizacji zadań wymienionych w ust. 1 Urząd Federalny może rejestrować elektronicznie następujące dane dotyczące przedsiębiorstwa:

  1. nazwa i forma prawna,
  2. adres oraz numer telefonu i telefaksu siedziby,
  3. imię i nazwisko właścicieli, wspólników uprawnionych do zarządzania firmą i jej reprezentowania, prawnych przedstawicieli oraz osób ustanowionych do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego transportu samochodowego.
  4. adresy oddziałów oraz
  5. rodzaj i liczba przyznanych uprawnień, odpisów i egzemplarzy uprawnienia oraz każdorazowo właściwy urząd przyznający uprawnienia i data przyznania uprawnienia.

Jeśli uprawnienia wydane zostały przez właściwy Urząd Krajowy, wówczas urząd ten przekazuje Urzędowi Federalnemu dane wymienione w zdaniu 1 w celu ujęcia ich w ewidencji przedsiębiorstw.

(3) Jeśli w Urzędzie Federalnym powstaną przesłanki dla przyjęcia założenia, że dane wymienione w ust. 2 zdanie 1 są już nieaktualne, wówczas Urząd Federalny informuje o tym fakcie właściwy Urząd Krajowy. Urząd Krajowy może ze swej strony zażądać odpowiednich danych od przedsiębiorcy i informuje Urząd Federalny. Przedsiębiorca zobowiązany jest do udzielenia informacji zgodnie z dyspozycją zdania 2.

(4) Zgodnie z dyspozycją ust. 2 Urząd Federalny zarejestrowane elektronicznie dane może przetwarzać i wykorzystywać w celu

  1. udzielania zezwoleń CEMT,
  2. udzielania odpowiedzi na zapytania urzędów odpowiedzialnych za wydawanie zezwoleń na transport broni na okoliczność, czy wnioskodawca jest osobą godną zaufania zgodnie z Ustawą o kontroli obrotu bronią w brzmieniu opublikowania z dnia 22 listopada 1990 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 2506) w każdorazowo obowiązującym brzmieniu,
  3. realizacji zadań nałożonych na niego z mocy Ustawy o zapewnieniu bezpieczeństwa transportu w brzmieniu opublikowania z dnia 8 października 1968 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 1082) w każdorazowo obowiązującym brzmieniu, oraz
  4. prowadzenia postępowania z ustawy o wykroczeniach w stosunku do przedsiębiorców, których przedsiębiorstwa mają siedzibę na terenie kraju, o ile jest to niezbędne dla realizacji wymienionych zadań.

(5) Urząd Federalny upoważniony jest do wykorzystywania rejestru elektronicznego w celu sporządzania zestawień statystycznych przedsiębiorstw działających w dziedzinie towarowego transportu samochodowego i prowadzenie monitoringu rynku zgodnie z § 14.

(6) Dane zarejestrowane elektronicznie zgodnie z dyspozycją ust. 2 zdanie 1 należy usunąć, jeśli nie są już potrzebne do realizacji zadań zgodnie z dyspozycją ust. 1, 4 i 5, jednak najpóźniej po upływie roku od zaprzestania działalności przez przedsiębiorstwo.

 

§ 15a 
Rejestr elektroniczny dotyczący transportu zakładowego

(1) W celu uzyskania możliwości bezpośredniego ustalenia, które z przedsiębiorstw realizują transport zakładowy przy wykorzystaniu większych pojazdów mechanicznych, Urząd Federalny prowadzi rejestr elektroniczny wszystkich przedsiębiorstw posiadających siedzibę w kraju, realizujących transport zakładowy przy wykorzystaniu samochodów ciężarowych, pociągów drogowych (samochód ciężarowy z przyczepą) oraz ciągników do przyczepy siodłowej o dopuszczalnym ciężarze całkowitym przekraczającym 3,5 tony.

(2) Każdy przedsiębiorca realizujący transport zakładowy w rozumieniu ust. 1 zobowiązany jest do zgłoszenia swego przedsiębiorstwa do Urzędu Federalnego przed rozpoczęciem realizacji pierwszego zlecenia przewozu.

(3) W celu dokonania rejestracji w rejestrze elektronicznym dotyczącym transportu zakładowego przedsiębiorca ma obowiązek podania przy zgłoszeniu następujących danych i na żądanie przedstawienia dowodu na okoliczność ich prawidłowości:

  1. nazwa, forma prawna i przedmiot działalności przedsiębiorstwa,
  2. adres oraz numer telefonu i telefaksu siedziby,
  3. imię i nazwisko właścicieli, wspólników uprawnionych do zarządzania firmą i jej reprezentowania oraz przedstawicieli prawnych,
  4. ilość samochodów ciężarowych, pociągów drogowych (samochód ciężarowy i przyczepa) i ciągników do naczepy siodłowej o dopuszczalnym ciężarze całkowitym przekraczającym 3,5 tony, oraz
  5. adresy oddziałów.

(4) Urząd Federalny ma prawo przetwarzania i wykorzystania danych wymienionych w ust. 3

  1. w celu przygotowania przez właściwe urzędy decyzji dotyczących polityki transportowej,
  2. w celu kontroli przestrzegania przepisów obowiązujących przedsiębiorstwa realizujące transport zakładowy, łącznie ze ściganiem i karaniem przypadków naruszenia przepisów prawa,
  3. jako podstawę do sporządzania ankiet przeprowadzanych w przedsiębiorstwach w ramach monitoringu rynku zgodnie z dyspozycją § 14 oraz do sporządzania zestawień statystycznych dotyczących transportu zakładowego, o ile jest to niezbędne dla realizacji wymienionych zadań.

(5) Jeśli dane wymienione w ust. 3 ulegną zmianie, wówczas przedsiębiorca ma obowiązek niezwłocznie poinformować o tym Urząd Federalny i na żądanie przedstawić dowód na okoliczność prawidłowości tych danych.

(6) Jeśli przedsiębiorca zaprzestał realizacji transportu zakładowego w rozumieniu ust. 1, wówczas ma obowiązek niezwłocznego zgłoszenia tego faktu w Urzędzie Federalnym.

(7) Dane zarejestrowane elektronicznie zgodnie z dyspozycją ust. 3 należy usunąć, jeśli nie są one już potrzebne do realizacji zadań wymienionych w ust. 4, jednak najpóźniej po upływie roku od zgłoszenia zaprzestania działalności w Urzędzie Federalnym.

 

§ 16 
Rejestr elektroniczny zakończonych postępowań w sprawach zagrożonych karą grzywny

(1) W celu ścigania i karania kolejnych wykroczeń tej samej osoby oraz w celu dokonania oceny spolegliwości przedsiębiorcy i osób ustanowionych do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego transportu samochodowego, Urząd Federalny ma prawo do elektronicznego rejestrowania i aktualizacji następujących danych osobowych dotyczących zakończonych postępowań w sprawach zagrożonych karą grzywny, w których to postępowaniach Urząd Federalny jest urzędem administracji w rozumieniu § 36 ust. 1 nr 1 Ustawy o wykroczeniach:

  1. nazwisko, adres i data urodzenia danej osoby oraz nazwa i adres przedsiębiorstwa,
  2. data i miejsce popełnienia wykroczenia,
  3. znamiona wykroczenia,
  4. orzeczenia kary grzywny wraz z datą ich wydania oraz datą uzyskania prawomocności, orzeczenia sądowe w sprawach zagrożonych karą grzywny wraz z datą uzyskania prawomocności oraz
  5. wysokość grzywny.

Urząd Federalny może wykorzystywać te dane, jeśli jest to niezbędne dla realizacji zadań wymienionych w zdaniu 1.

(2) W celu przygotowania i realizacji kontroli zgodnie z dyspozycją § 12 ust. 4 i 5 oraz w celu dokonania oceny spolegliwości przedsiębiorcy oraz osób ustanowionych do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego transportu samochodowego dyspozycja ust. 1 stosowana jest odpowiednio w stosunku do zakończonych postępowań w sprawach zagrożonych karą grzywny za wykroczenia z § 19, popełnionych w przedsiębiorstwie mającym siedzibę w kraju. Odnośnie tych postępowań właściwe urzędy administracji w rozumieniu § 36 ust. 1 nr 1 Ustawy o wykroczeniach przekazują Urzędowi Federalnemu dane wymienione w ust. 1 zdanie 1.

(3) Urząd Federalny ma obowiązek informowania przedsiębiorstwa oraz urzędu wydającego zezwolenia o poważnych wykroczeniach danej osoby i innych wykroczeniach popełnionych przez daną osobę lub inne osoby zatrudnione w przedsiębiorstwie, jeśli istnieje przesłanka dla powzięcia wątpliwości co do spolegliwości przedsiębiorcy lub osób ustanowionych do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego transportu samochodowego. W celu stwierdzenia takich powtarzających się przypadków urząd zobowiązany jest prowadzić zbiorczą ewidencję naruszeń prawa dokonywanych przez zatrudnionych w tym samym przedsiębiorstwie.

(4) Dane wymienione w ust. 1 zdanie 1 Urząd Federalny przekazuje

  1. do krajowych i zagranicznych instytucji publicznych, jeśli jest to niezbędne dla podjęcia decyzji o dopuszczeniu do zawodu przedsiębiorcy w dziedzinie towarowego i osobowego transportu samochodowego,
  2. na wniosek do sądów i urzędów, które w świetle zadań wymienionych w § 11 są urzędem administracji zgodnie z § 36 ust. 1 nr 1 Ustawy o wykroczeniach, o ile jest to niezbędne dla ścigania i karania wykroczeń.

(5) Przekazanie do zagranicznych instytucji publicznych zgodnie z dyspozycją ust. 4 nr 1 nie następuje, jeśli istnieje powód dla przypuszczenia, że przekazanie stanowiłoby naruszenie zamierzonego przez ustawodawcę celu jednej z ustaw niemieckich. Ponadto przekazanie nie następuje wówczas, jeśli naraziłoby to na szwank podlegające ochronie interesy osoby zainteresowanej, w szczególności wówczas, gdy w kraju będącym odbiorcą danych nie jest zapewniony odpowiedni standard w zakresie ochrony danych. Zagranicznej instytucji publicznej należy zwrócić uwagę na fakt, że dane przekazane zgodnie z dyspozycją ust. 4 nr 1 mogą być przez nią wykorzystywane jedynie w tym celu, w jakim zostały przekazane.

(6) Przekazanie do krajowej instytucji publicznej nie następuje wówczas, jeśli podlegający ochronie interes danej osoby w wykluczeniu przekazania danych przeważa nad publicznym interesem w przekazaniu danych. Instytucja krajowa ma prawo przetwarzania i wykorzystywania danych przekazanych zgodnie z dyspozycją ust. 4 tylko dla takich celów, dla realizacji których dane te zostały przekazane.

(7) Jeśli przekazane dane okazały się nieprawidłowe, wówczas należy niezwłocznie zawiadomić odbiorcę danych, jeśli jest to niezbędne dla zabezpieczenia podlegających ochronie interesów zainteresowanej osoby.

(8) Urząd Federalny ma obowiązek usunięcia danych zarejestrowanych elektronicznie zgodnie z dyspozycją ust. 1 zdanie 1 po upływie dwóch lat od uprawomocnienia się orzeczenie kary grzywny lub orzeczenia sądowego, jeśli w okresie tym nie dokonano żadnych kolejnych wpisów w rozumieniu ust. 1 zdanie 1 nr 4. Dane podlegają usunięciu najpóźniej po upływie pięciu lat od daty ich zarejestrowania.

 

§ 17 
Właściwość w dziedzinie realizacji międzynarodowego prawa o ruchu drogowym

Federalne Ministerstwo Transportu zostaje upoważnione, aby w drodze rozporządzenia z mocą ustawy, wymagającego zgody Bundesratu, ustanowić Urząd Federalny instytucją właściwą dla Republiki Federalnej Niemiec, jeśli ustanowienie takie jest w dziedzinie transportu niezbędne dla realizacji aktów prawnych Wspólnoty Europejskiej lub umowy międzynarodowej.

 

Rozdział 5. Kontrola, przepisy dotyczące grzywien [ 18-21a]

 

§ 18 
Kontrole na granicy

Instytucje odpowiedzialne za dokonywanie kontroli na granicy mają prawo zawrócić na granicy pojazdy mechaniczne, jeśli mimo żądania nie zostaną przedłożone dokumenty wymagane zgodnie z postanowieniami niniejszej ustawy, których posiadanie przy sobie jest obowiązkowe.

 

§ 19 
Przepisy dotyczące grzywien

(1) Popełnia wykroczenie, kto umyślnie lub nieumyślnie

  1. bez zezwolenia zgodnie z dyspozycją § 3 ust. 1 prowadzi zarobkową działalność w dziedzinie towarowego transportu samochodowego,

    a) narusza warunki, wymogi lub ograniczenia w zakresie ruchu drogowego,
        określone na podstawie dyspozycji § 3 ust. 4,
  2. narusza postanowienia rozporządzenia z mocą ustawy zgodnie z dyspozycją § 3 ust. 6 nr 2 litera „c”, nr 3 lub 4 lub § 23 ust. 3 zdanie 1 lub ust. 5 lub nie stosuje się do wykonalnego zarządzenia wydanego na podstawie takiego rozporządzenia z mocą ustawy, jeśli w rozporządzeniu z mocą ustawy dla określonych znamion czynu zabronionego znajduje się powołanie na ten przepis zagrożenia karą grzywny.
  3. wbrew dyspozycji § 7 ust. 1 nie dokłada starań, aby każdorazowo wymagane uprawnienie i dokumenty pojazdu były dostępne podczas realizacji przewozu,
  4. wbrew dyspozycji § 7 ust. 2 nie posiada przy sobie wymaganego uprawnienia lub dokumentów pojazdu, lub ich nie okazuje, lub nie okazuje ich w odpowiednim czasie,
  5. wbrew dyspozycji § 7 ust. 3 zdanie 1 nie dokłada starań, aby podczas transportu dostępny był list przewozowy lub inny wymagany dokument,
  6. wbrew dyspozycji § 7 ust. 3 zdanie 2 nie posiada przy sobie listu przewozowego lub innego wymaganego dokumentu lub go nie okazuje lub nie okazuje go w odpowiednim czasie i nie udostępnia go lub nie udostępnia go w odpowiednim czasie,

6a) wbrew dyspozycji § 7a ust. 1 zdanie 1 nie zawarł ubezpieczenia,

6b) wbrew dyspozycji § 7a ust. 1 zdanie 2 nie dokłada starań, aby ważny dowód zawarcia ubezpieczenia był zawsze dostępny,

6c) wbrew dyspozycji § 7a ust. 2 nie posiada przy sobie ważnego dowodu zawarcia ubezpieczenia lub go nie okazuje lub nie okazuje go w odpowiednim czasie,

  1. wbrew dyspozycji § 12 ust. 1 zdanie 3 lub ust. 5 zdanie 1 nr 1, § 15 ust. 3 zdanie 3 lub § 21a ust. 3 zdanie 1 nie udziela informacji, udziela nieprawidłowej informacji, udziela informacji niepełnej lub nie udziela informacji w odpowiednim czasie,
  2. wbrew dyspozycji § 12 ust. 3 nie reaguje na znak lub na polecenie,
  3. wbrew dyspozycji § 12 ust. 4 zdanie 2 lub § 21a ust. 2 zdanie 3 nie zezwala na dokonanie określonej czynności,
  4. wbrew dyspozycji § 12 ust. 5 zdanie 1 nr 2 lub § 21a ust. 3 zdanie 1 nie przedstawia dowodu, przedstawia dowód nieprawidłowy, niepełny lub nie przedstawia go w odpowiednim czasie,
  5. wbrew dyspozycji § 12 ust. 5 zdanie 1 nr 3 lub § 21a ust. 3 zdanie 1 nie oddaje do dyspozycji środka pomocniczego lub nie oddaje go do dyspozycji w odpowiednim czasie lub nie udziela pomocy lub nie udziela jej w odpowiednim czasie,
  6. działa wbrew wykonalnemu zakazowi zgodnie z dyspozycją § 13,

12a. wbrew dyspozycji § 15a ust. 2 i 3 nie dokonuje zgłoszenia swojego przedsiębiorstwa, dokonuje zgłoszenia nieprawidłowo, w sposób niepełny, lub nie dokonuje zgłoszenia w odpowiednim czasie,

12b. wbrew dyspozycji § 15a ust. 3 nie przedstawia na żądanie dowodu na okoliczność podanych informacji, przedstawia go nieprawidłowo, nie w pełni lub nie przedstawia go w odpowiednim czasie,

12c. wbrew dyspozycji § 15a ust. 5 nie informuje o zmianach, informuje nieprawidłowo, nie w pełni lub nie informuje o zmianach w odpowiednim czasie,

12d. wbrew dyspozycji § 15a ust. 5 nie przedstawia dowodu na okoliczność zmian, przedstawia go nieprawidłowo, nie w pełni lub nie przedstawia go w odpowiednim czasie,

12e. wbrew dyspozycji § 15a ust. 6 w odpowiednim czasie nie wycofał zgłoszenia swojego przedsiębiorstwa lub

  1. bez licencji na kraje Wspólnoty Europejskiej zgodnie z artykułem 3 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 881/92 realizuje trans graniczny towarowy transport samochodowy.

(2) Za wykroczenia w przypadkach naruszenia dyspozycji ust. 1 nr 1, 2, 12 i 13 może być nałożona kara grzywny w wysokości do dziesięciu tysięcy marek niemieckich, w pozostałych przypadkach może być nałożona kara grzywny w wysokości do pięciu tysięcy marek niemieckich. Kara może być nałożona na podstawie i zgodnie z dyspozycją porozumień międzynarodowych również wówczas, jeśli wykroczeń dokonano na obszarze wspólnych urządzeń służących do dokonywania odprawy granicznej poza terytorialnym obszarem obowiązywania niniejszej ustawy.

 

§ 20 
Uprawnienia Urzędu Federalnego w zakresie ścigania naruszeń prawa

(1) W trakcie realizacji zadań kontrolnych zgodnie z dyspozycją § 11 Urząd Federalny oraz osoby przez niego upoważnione mają obowiązek badania i karania naruszeń przepisów prawa.

Osoby upoważnione z ramienia Urzędu Federalnego posiadają w tym zakresie takie same uprawnienia i obowiązki jak funkcjonariusze policji zgodnie z postanowieniami kodeksu postępowania karnego oraz zgodnie z dyspozycjami Ustawy o wykroczeniach. § 163 kodeksu postępowania karnego i § 53 Ustawy o wykroczeniach pozostają nienaruszone.

(2) W przypadkach wymienionych w ust. 1 zdanie 1 również Urząd Federalny i osoby przez niego upoważnione mogą udzielać upomnienia zgodnie z dyspozycją § 56 Ustawy o wykroczeniach. § 57 ust. 1 Ustawy o wykroczeniach stosuje się odpowiednio.

 

§ 21 
Kompetencje w zakresie karania naruszeń prawa

(1) Jeśli naruszenie prawa dokonane zostało w przedsiębiorstwie posiadającym swoją siedzibę na terenie kraju, wówczas urzędem administracji w rozumieniu § 36 ust. 1 nr 1 ustawy o wykroczeniach jest urząd określony przez rząd kraju związkowego. Rząd kraju związkowego może przenieść uprawnienie na najwyższy właściwy urząd kraju związkowego.

(2) Jeśli naruszenie prawa dokonane zostało w przedsiębiorstwie posiadającym swoją siedzibę za granicą, wówczas urzędem administracji w rozumieniu § 36 ust. 1 nr 1 Ustawy o wykroczeniach jest Urząd Federalny.

 

§ 21a 
Nadzór

(1) Przedsiębiorca prowadzący działalność w dziedzinie towarowego transportu samochodowego oraz wszystkie strony umowy przewozu pod względem spełniania wymogów prawa podlegają nadzorowi ze strony urzędu wydającego zezwolenia lub innego urzędu wyznaczonego w drodze rozporządzenia z mocą ustawy przez rząd kraju związkowego.

(2) Jeśli jest to niezbędne dla wykonywania zadań z dyspozycji ust. 1, osoby upoważnione przez urzędy nadzoru w stosunku do właścicieli i posiadaczy pojazdów przeznaczonych do transportu towarowego i w stosunku do wszystkich stron biorących udział w transporcie lub w transakcjach handlowych dotyczących transportowanych towarów w godzinach normalnej pracy i urzędowania mają prawo do wstępu i do dokonania oglądu nieruchomości, urządzeń zakładowych, pomieszczeń biurowych i środków transportu.

Jeśli jest to niezbędne do wykonania zadań przez osoby upoważnione przez urzędy nadzoru, możliwe jest dokonanie czynności kontrolnych oraz można dokonać wglądu do dokumentów dotyczących działalności gospodarczej osoby zobowiązanej do udzielenia informacji. Na podejmowanie przedsięwzięć zgodnych z dyspozycją zdania 1 i 2 należy zezwolić osobom wymienionym w zdaniu 1.

(3) Osoby wymienione w ust. 2 na żądanie osób upoważnionych przez urzędy nadzoru obowiązek mają udzielenia wszelkich informacji niezbędnych do realizacji nadzoru, przedstawienia dowodów, oddania do dyspozycji środków pomocniczych i udzielenia pomocy. § 12 ust. 1 zdanie 3 i 4 obowiązuje odpowiednio.

 

Rozdział 6. Opłaty, uprawnienia, regulacje przejściowe [ §§ 22 - 25]

 

§ 22 
Opłaty

(1) Za czynności urzędowe z tytułu niniejszej ustawy, z tytułu przepisów wydanych na podstawie niniejszej ustawy, z tytułu aktów prawnych Wspólnot Europejskich oraz na podstawie umów międzynarodowych i krajowych przepisów uzupełniających te ustawy należy pobierać opłaty zgodnie z postanowieniami ustawy o kosztach administracyjnych oraz rozporządzenia z mocą ustawy zgodnie z dyspozycją ust. 2.

(2) Federalne Ministerstwo Transportu zostaje upoważnione do bliższego określenia, w porozumieniu z Federalnym Ministerstwem Finansów i Federalnym Ministerstwem Gospodarki czynności, za które pobierana jest opłata oraz wysokości opłat według stawek stałych lub jako opłat ramowych, w drodze rozporządzenia z mocą ustawy wymagającej zgody Bundesratu.

(3) Informacji zgodnie z dyspozycją § 19 Federalnej ustawy o ochronie danych udziela się bezpłatnie.

 

§ 23 
Upoważnienie do wydawania przepisów wykonawczych

(1) Federalne Ministerstwo Transportu za zgodą Bundesratu wydaje ogólne przepisy administracyjne, niezbędne dla realizacji niniejszej ustawy oraz rozporządzeń z mocą ustawy wydanych na mocy niniejszej ustawy.

(2) Federalne Ministerstwo Transportu zostaje upoważnione do tego, aby za zgodą Bundesratu w drodze rozporządzenia z mocą ustawy dokonać całkowitego lub częściowego wyłączenia z dyspozycji niniejszej ustawy innych przypadków transportu poza wymienionymi spod regulacji § 2 ust. 1, jeśli objęcie ich niniejszą ustawą okazuje się niewspółmierne.

(3) Federalne Ministerstwo Transportu, w zakresie dotyczącym trans granicznego towarowego transportu samochodowego, transportu tranzytowego oraz transportu kabotażowego (transport samochodowy realizowany na terenie kraju przez przedsiębiorców, posiadających swoją siedzibę na terenie innego kraju) łącznie z transportem zakładowym, w celu organizacji tego transportu oraz w celu realizacji umów międzynarodowych oraz rozporządzeń, dyrektyw i decyzji z dyspozycji artykułu 189 Umowy o utworzeniu Wspólnoty Europejskiej, dotyczących transportu samochodowego, zostaje upoważnione do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy, mających na celu

  1. określanie kryteriów dostępu do wykonywania zawodu przedsiębiorcy działającego w dziedzinie towarowego transportu samochodowego oraz do rynku towarowego transportu samochodowego, w szczególności określanie kryteriów dla udzielania, cofania lub odwoływania zezwoleń, wydawanie postanowień dodatkowych, określanie odpowiednich procedur łącznie z prowadzeniem przesłuchań oraz uwzględnianiem istotnych zmian po udzieleniu zezwolenia oraz określanie warunków dla użytkowania pojazdów mechanicznych,
  2. regulowanie w stosunku do przedsiębiorców, których przedsiębiorstwa mają swoje siedziby w kraju, nie będącym członkiem Wspólnoty Europejskiej ani innym państwem sygnatariuszem Umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, dostępu do rynku towarowego transportu samochodowego oraz określanie warunków dla realizacji towarowego transportu samochodowego odmiennie od postanowień niniejszej ustawy oraz przewidywanie okresowego lub stałego wykluczenia z działalności w zakresie towarowego transportu samochodowego w przypadku ponownego lub poważnego naruszenia przepisów obowiązujących na terenie kraju,
  3. wprowadzanie przepisów gwarantujących zasadę wzajemności w stosunkach międzypaństwowych lub równości warunków konkurowania na rynku oraz
  4. regulowanie obowiązku przedkładania dokumentów służących celom monitoringu rozwoju sytuacji na rynku.

Przepisy, zgodnie z dyspozycją numeru 1 do 3, wymagają zgody Bundesratu.

(4) Odmiennie do rozporządzeń z mocą ustawy wydanych na podstawie ust. 3 Federalne Ministerstwo Transportu w ramach międzynarodowych umów na szczeblu rządowym lub na szczeblu administracyjnym określone przypadki transportu może wyłączyć całkowicie lub częściowo z obowiązku uzyskania zezwolenia na realizację trans granicznego zarobkowego towarowego transportu samochodowego z państwami spoza Wspólnoty Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, jeśli objęcie ich przez niniejsze rozporządzenie okaże się niewspółmierne.

Federalne Ministerstwo Transportu może również zawrzeć porozumienia z państwem ościennym, na mocy którego przypadki transportu tranzytem przez terytorium kraju, gdy miejsce załadunku i miejsce rozładunku znajduje się na terenie państwa ościennego, wyłączone zostaną z obowiązku uzyskania zezwolenia zgodnie z dyspozycją § 3 ust. 1.

(5) Federalne Ministerstwo Transportu zostaje upoważnione do tego, aby w drodze rozporządzenia z mocą ustawy wymagającej zgody Bundesratu, w zakresie transgranicznego transportu kombinowanego, w celu organizacji tego transportu oraz w celu realizacji umów międzynarodowych oraz rozporządzeń, orzeczeń i dyrektyw Rady Unii Europejskiej oraz Komisji Wspólnot Europejskich, wydawać przepisy, mające na celu

  1. regulowanie funkcjonowania trans granicznego transportu kombinowanego łącznie z ustaleniem najbliższego odpowiedniego dworca kolejowego oraz obowiązku posiadania przy sobie i okazywania dokumentów, służących za dowód na okoliczność2. spełniania warunków dopuszczenia do wykonywania zawodu i realizacji transportu kombinowanego,

1a. przewidywanie przypadków szczególnych, w szczególności ułatwień w dziedzinie przepisów o uzyskiwaniu zezwolenia oraz

  1. wprowadzanie postanowień mających na celu zapewnienie zasady wzajemności w stosunkach międzypaństwowych lub równości warunków konkurowania na rynku.

 

§ 24 
Dalsze obowiązywanie i wymiana uprawnień

(1) Jako zezwolenia zgodnie z dyspozycją § 3 obowiązują do końca ich okresu ważności, jednak nie dłużej niż do 1 lipca 2000 roku

  1. zezwolenia na realizację dalekobieżnego transportu towarowego zgodnie z dyspozycją §§ 10, 19a Ustawy o towarowym transporcie samochodowym,
  2. zezwolenia zgodnie z dyspozycją § 3 rozporządzenia o maksymalnej liczbie zezwoleń na realizację dalekobieżnego towarowego transportu samochodowego.

(2) Jako zezwolenia zgodnie z dyspozycją § 3 obowiązują do 1 lipca 2000 roku

  1. zezwolenia na realizację transportu mienia przesiedlenia i na realizację ogólnego lokalnego transportu towarowego oraz poświadczenia na okoliczność uprawnienia do realizacji ogólnego lokalnego transportu towarowego zgodnie z dyspozycją §§ 37, 80 i 89 Ustawy o towarowym transporcie samochodowym,
  2. poświadczenia zgodnie z dyspozycją § 7 ust. 1 zdanie 1 rozporządzenia o dostępie do wykonywania zawodu przedsiębiorcy w dziedzinie towarowego transportu samochodowego.

(3) Jako egzemplarze dokumentów zgodnie z dyspozycją § 3 ust. 3a obowiązują do 1 lipca 2000 roku egzemplarze

  1. zezwoleń oraz poświadczeń uprawnień w rozumieniu §§ 42, 86 i 89 Ustawy o towarowym transporcie samochodowym,
  2. poświadczeń w rozumieniu § 7 ust. 1 zdanie 1 rozporządzenia o dostępie do zawodu przedsiębiorcy w dziedzinie towarowego transportu samochodowego.

(4) Uprawnienia zgodnie z ustępem 1 i 2 przed dniem 1 lipca 2000 roku mogą zostać wymienione na zezwolenia na czas nieograniczony zgodnie z dyspozycją § 3 i na egzemplarze zezwolenia na czas nieograniczony zgodnie z dyspozycją § 3 ust. 3a. Nie dotyczy to zezwoleń na realizację dalekobieżnego transportu towarowego zgodnie z dyspozycją § 19a Ustawy o towarowym transporcie samochodowym. Egzemplarze zezwolenia zgodnie z dyspozycją ust. 3 mogą być przed dniem 1 lipca 2000 roku wymienione na egzemplarze zezwolenia na czas nieograniczony zgodnie z dyspozycją § 3 ust. 3a.

(5) (wykreślony)

(6) Miarodajne jest brzmienie wymienionych ustaw i rozporządzeń z mocą ustawy, obowiązujące w dniu 30 czerwca 1998 roku.

 

§ 25 
Wyjątki ograniczone czasowo

(1) Postanowienia niniejszej ustawy do dnia 30 czerwca 1999 roku nie znajdują zastosowania w stosunku do

  1. transportu towarów samochodami osobowymi,
  2. trans granicznego transportu towarów pojazdami mechanicznymi, których dopuszczalny ciężar całkowity wraz z przyczepą nie przekracza 6 ton lub których dopuszczalna ładowność wraz z przyczepą nie przekracza 3,5 tony oraz których ładunek wraz z przyczepą nie przekracza 3,5 tony,
  3. transportu towarów przez przedsiębiorstwo Deutche Post AG przy pomocy pojazdów własnych lub wynajętych oraz
  4. przewozów w ramach dyspozycji § 1 rozporządzenia o wyłączeniu określonych przypadków transportu z obowiązywania przepisów ustawy o towarowym transporcie samochodowym w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 1998 roku przy wykorzystaniu takich zaświadczeń w rozumieniu § 7 ust. 1 rozporządzenia o dopuszczeniu do wykonywania zawodu przedsiębiorcy w dziedzinie towarowego transportu samochodowego w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 1998 roku, które to zaświadczenia są ograniczone do realizacji tego rodzaju przewozów.

(2) § 14 pozostaje nienaruszony.

 

Wejście w życie, utrata mocy obowiązującej

 

Uwaga UB MEDIA:

 

Zgodnie z dyspozycją artykułu 9 Ustawy o reformie towarowego transportu samochodowego § 3 ust. 6 i 7, §§ 17, 21 ust. 1, § 21a ust. 1, § 22 ust 2 oraz § 23 ust. 1, 2, 3 i 5 wchodzi w życie w dniu następnym po ogłoszeniu niniejszej ustawy.

 

Wejście w życie § 6 zdanie 2 nr 3 i 4 następuje wówczas, gdy stworzone zostaną odpowiednie przesłanki prawne. Federalne Ministerstwo Transportu ogłosi w Federalnym Dzienniku Ustaw dzień wejścia w życie wymienionych przesłanek.

 

Pozostałe postanowienia niniejszej ustawy wchodzą w życie z dniem 1 lipca 1998 roku. Jednocześnie z dniem 1 lipca 1998 roku traci moc obowiązującą ustawa o towarowym transporcie samochodowym w brzmieniu opublikowanym w dniu 3 listopada 1993 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 1839, 1992), znowelizowana ostatnio przez artykuł 3 ustawy z dnia 18 sierpnia 1997 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 2075).

 


Ó Copyright by PSM S.C. 1999r.
All Rights Reserved